Anneke
Goddijn
Het zit in onze genen:
onbekend
maakt onbemind,
en meer dan dat,
een haatgen is het
dat eeuwig aanzet
tot afschuw,
ruzie, oorlog,
moord en doodslag
het zorgt voor miljoenen
op de vlucht, voor alles-
of niets-hebbers,
voor zeeën van verdriet,
God nog aan toe
had dat er niet
uitgeëvolueerd
kunnen worden
had die staart maar
laten zitten, of dat we
op handen en voeten
gingen,
in vrede.
Voor Alkmaar Pride 2018
❖❖❖❖❖
Ik zal je missen,
ik zal je zo verschrikkelijk
missen, zei ik
Ik jou niet, zei hij,
betraand vanaf het kussen,
dat kan niet
wat later verdween hij,
totaal,
alleen zijn dingen bleven
achter
en een gat,
een diepdonker gat
dat langzaam dichtgroeit,
als een wak,
waar de eerste de beste
eend doorheen zakt.
❖❖❖❖❖
Inburgeren
Je moet je eigen boontjes doppen
Toch geef ik je raad, gratis,
daar houden wij van, gratis.
Leer mopperen.
Over het weer, de trein,
de prijzen in de supermarkt,
over de koffie op het werk,
de buren, de bladeren op de stoep,
de dokter en de vuilnisman,
over Brussel en Den Haag
je denkt misschien,
het is veilig en goed in dit land,
er is welvaart, en rust,
er wordt goed gezorgd voor wie pech heeft.
Dat vinden wij niet.
Wij mopperen op
alle politici en alle ambtenaren
het zijn zakkenvullers, leugenaars,
ze doen niets voor de gewone mens.
Vroeger was het beter.
Ik denk dat je hier wel wat aan hebt,
als je me wilt spreken of je zit ergens mee,
bel gerust dan maken we een afspraak, ja
met een agenda.
dat voel je al op je klompen aan.
❖❖❖❖❖
Thuisreis
Ik vloog over wolken
(1000 km p/uur)
reed met de trein
(120 km per uur)
met de bus
(21km per uur)
liep
(5 km per uur)
om aan te komen bij jou
mijn vingers
wandelen
over je blote rug
(0,0001028 km/per uur)
❖❖❖❖❖
Samen
In een zacht licht vroeger
wolken warme dampen
boven de grote ton,
zeep ruikt ze en haar zweet
hete lakens rollen als
stijve, strakke stroken
uit de wringer.
Mama helpen!
Als ze groot is
mag ze zelf
de wringer draaien.
De vrouw glimlacht naar het kind
dat in een onvoorstelbaar later
glimlachend met haar dochtertje
de was uit de droger haalt.
❖❖❖❖❖
Maria Tesseschade, (1594 – 1649) was dichteres, zangeres, glasgraveerster en muze van de dichters van de Muiderkring. Onder haar voormalig woonhuis in Alkmaar werden in 2015 in de beerput haar trouwring, een schoen en enkele gegraveerde glasscherven gevonden.
Bij de ring van Maria Tesselschade
pampier was ’t wapentuig waarmee ik heb geweerd
te willen sterven, eer ’t de Hemel had begeerd*
Woorden als
geslepen diamanten
verjoegen doffe rouw
om man en kind.
Fonkelend de ring
aan haar schrijvende
hand, bezegeling
van liefde.
Pluimstrijkende Dichters
begeerden en aanbaden haar,
sprankelende Tesselscha;
nachtegaal temidden
van de Muiderkring.
Ze bleef trouw aan die
eerste, die enige,
die van de ring.
Verdriet om nieuw
verlies konden woorden
niet langer weren, de flonkerring
gleed van haar dun geworden
vinger in het duister van de put.
Elke flonkering stierf
met het tweede
lieve kind.
*Papier was het wapen waarmee ik de wens om te sterven
vóórdat God dat wenste, heb tegengehouden.
mei 2017
❖❖❖❖❖
Verzonnen is altijd beter,
lees ik in de krant
en ook
woorden zijn zwak,
daarom dansen we
ja
de woorden waarin ik
pijn wil vatten
klinken hol
en onbewoond
dansen, laten we dansen
in een verzonnen universum,
als kraanvogels
in de vallende nacht
april 2017
❖❖❖❖❖
Homo Sapiens
50.000 jaar geleden sloegen we
elkaar de hersenen in om een berenvel,
een vruchtbare vrouw of wat vette ganzen,
leed was nog te overzien.
De evolutie nam een vreemde afslag
we gingen denken
denken dat waarheid bestaat,
denken dat over bergen, dwars
door velden, wouden, water
onaantastbare grenzen lopen,
denken dat we in naam van God en Allah
leed werd onbegrensd,
wereldwijd, onafzienbaar
voor 8 oktober 2017 thema wereldwijd
❖❖❖❖❖
Lach
Lach de onzin uit je leven
lach je kaken in het rond
lach de tranen in je ogen
lach elkaar tot op de grond
lach de takken van de bomen
lach je haren in de lucht
lach je tenen uit je zolen
lach de vogels op de vlucht
lach je longen zonder adem
en je ribben buitenboord,
lach je lachend uit je tent
totdat je weer twaalf bent.
Voor Gedichtendag 2017, thema Humor
❖❖❖❖❖
Sursum Corda
De Grote Kerk,
een baken
in het vlakke land,
gaf richting aan het pad
van pelgrim, reiziger
en muzikant.
Toen God zijn huis verliet
bleef zijn muziek
wat eenzaam achter.
Toegewijd en kundig
werd glorie van gebouw
en instrument bewaard.
Bach tilt
-nu zonder God-
nog immer onze
harten gloedvol op.
voor Monumentendag 2016
❖❖❖❖❖
liedje uit de Egeïsche zee
witte zwanen, zwarte zwanen
ik wil naar Europa varen,
daar woont een rijk man,
papa zegt dat die ons helpen kan,
een, twee, drie, vier,
bootje van papier,
Europa is gesloten,
niemand doet er open,
witte zwanen, zwarte zwanen,
kom mij uit het water halen
maart 2016
❖❖❖❖❖
